Ad Code

લાભશંકર ઠાકર | Labhshankar Thakar

લાભશંકર ઠાકર
લાભશંકર ઠાકર

→ જન્મ : 14 જાન્યુઆરી, 1935 (સેડલા, સુરેન્દ્રનગર)

→ મૂળ વતન : પાટડી (સુરેન્દ્રનગર)

→ પૂરું નામ : લાભશંકર જાદવજી ઠાકર

→ ઉપનામ : પુનર્વસુ, લઘરો

→ અવસાન : 6 જાન્યુઆરી, 2016 (અમદાવાદ)


→ તેમણે સૌપથમ પુનર્વસુ નામે આયુર્વેદિક ગ્રંથો લખ્યા.

→ તેમણે આપેલા 40 જેટલા આયુર્વેદિક ગ્રંથો સર્વમિત્ર નામે સંગ્રહિત થયા છે. તેથી તેઓ આયુર્વેદ જગતમાં વૈધ પુનર્વસુ તરીકે જાણીતા થયા.

→ તેમનું પ્રથમ કાવ્ય રમકડું અને તેમનો પ્રથમ કાવ્યસંગ્રહ વહી જતી પાછળ રમ્યઘોષા છે.

→ ગાંધીયુગીન અને અનુગાંધીયુગીન સૌંદર્યલક્ષી કવિતાથી જુદી પડતી આધુનિક મિજાજવાળી કવિતા લઈને આવેલા લાભશંકર ઠાકર અને એમના 'રે મઠ' ના કવિઓની કવિતાનો અગત્યનો ફાળો હતો.

→ તેઓ 'આકંઠ સાબરમતી' નામની નાટ્ય સંસ્થા ચલાવતા હતા.


પુરસ્કાર

→ તેમને વર્ષ 1962માં કુમાર સુવર્ણચંદ્રક પ્રાપ્ત થયો હતો.

→ વર્ષ 1981માં રણજિતરામ સુવર્ણચંદ્રક એનાયત કરવામાં આવેલો, જેનો તેમણે અસ્વીકાર કર્યો અને પછીથી 1994માં સ્વીકાર્યો હતો.

→ વર્ષ 2008માં નરસિંહ મહેતા પુરસ્કારનો પણ તેમણે અસ્વીકાર કર્યો હતો.

→ તેમની કૃતિ ટોળાં અવાજ ઘોંઘાટ માટે વર્ષ 1991માં તેમને સાહિત્ય અકાદમી પુરસ્કાર, દિલ્હી પ્રાપ્ત થયો હતો. આ ઉપરાંત તેમણે વર્ષ 1981માં નર્મદ સુવર્ણચંદ્રક અને ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી તરફથી વર્ષ 2002માં સાહિત્ય ગૌરવ પુરસ્કાર મળ્યો હતો.



સાહિત્ય સર્જન

→ નવલકથાઓ : અકસ્માત, અનાપસનાય, કોણ?, ચમકચાલીસા, મારો ડ્રાઈવર,લીલાસાગર, કુહૂ કુહૂ બોલે કોયલીયા

→ નાટક : પીળું ગુલાબ અને હું, એક ઉંદર અને જદુનાથ, કાહે કોયલ શોર મચાયે, મક્સદ, સ્વપ્નાક્ષરી

→ કાવ્યસંગ્રહ : વહી જતી પાછળ રમ્ય ઘોષા, કિચૂડ-કિચૂડ, સમય-સમય, હથિયાર વગરનો ઘા, મારા નામને દરવાજે, લઘરો, ટોળાં અવાજ ઘોંઘાટ, બૂમ કાગળમાં કોરા, ટેવ, માણસની વાત,રમત

→ એકાંકી : બાથટબમાં માછલી (પાત્રો : ચંપક, ચકુ, દાદા, ઇન્દિરા, છગનભાઈ, મિસ દારૂવાલા, પત્રકાર), અસત્યકુમાર એકાગ્રની ઘરપકડ, વૃક્ષ, મરી જવાની મઝા

→ ચરિત્ર પુસ્તક : મારી બા, બાપા

→ વવેચન : ઇનર લાઈફ, મળેલા જીવનની સમીક્ષા

→ નિબંધ : એક મિનિટ, કાગળની પૂંછડી, થોડો અમસ્તો તડકો, હમારી સલામ, સૂરજ ઊગ્યો કેવડિયાની ફણસે

→ અન્ય : દ્વિદલ, વરસાદ પછી (ઊ (ઊર્મિકાવ્ય)



પંક્તિઓ

માણસ ઇશ્વરથી ખવાઇ ગયો છે,
માણસ પુસ્તકથી ખવાઈ ગયો છે.
માણસ ઇચ્છાઓથી ખવાઇ ગયો છે.


શોધું છું હું, કુળ મારું ક્યાં છે ? ક્યાં છે મારું મૂળ ?

જલ ભીંજેલી, જોબનવંતી, લથબથ ધરતી,
અંગઅંગથી ટપકે છે હૈં રૂપ મનોહર

મૃત્યુ મા જેવું મધુર હાસ્ય કરે


→ WhatsApp Group Click

→ Facebbok Page Click


Post a Comment

0 Comments